पाकिटमार पोलीस

मी नुकताच नवीन मोबाईल हॅण्डसेट खरेदी केला आहे.एखाद्या लहान मुलाला जशी एखादी नवीन वस्तु दिली तर तो अगदी भारावुन जातो अगदी तसेच माझेही झाले आहे.सकाळी झोपेतुन उठल्यानंतरचे दहा मिनिटे सोडले तर हॅण्डसेट दिवसरात्र माझ्याबरोबरच असतो.कारण वाढत्या महागाईच्या भडक्यामुळे माझ्यासारख्या `आम आदमी`ने मोबाईल सारखी चैनीची वस्तु घेणे माझ्यासाठी तरी अप्रुप होते.
आणि अशातच काल रात्री मला एक स्वप्न पडले.नाशिकमधल्या एका मुख्य रस्त्याने मी माझ्या दुचाकीने जात होतो. माझ्यापुढे एक चार चाकी वाहन चालले होते.त्या वाहनाच्या चालकाचा अचानक वाहनावरील ताबा सुटला आणि त्याने रस्त्यावरच्या दोघा चौघांना धडक दिली.मी पटकन माझ्या नव्या मोबाईलच्या कॅमेर्यातुन परिस्थीतीचे चित्रण करु लागलो.माझ्यासारखेच अजुन दोघे चौघे जण `फोटोसेशन` करत होते.तेवढ्यात पोलिसांची गाडी तेथे हजर झाली.गाडीतुन सात आठ पोलिस भराभर खाली उतरले.उतरल्याबरोबर त्यांनी ज्यांच्या हातात मोबाईल होते त्यांना पकडले.क्षणभर मला काही कळलेच नाही.एका पोलिसाने तर माझ्या गळ्याभोवती हात टाकुन चोराला पकडतात तसे घट्ट पकडले.दुसरे दोघे माझ्या हातातील हॅण्डसेट हिसकावत होते.तुम्ही असे का करता आहेत असे मी त्यांना विचारले तर ते हॅण्डसेट अपघातग्रस्तांचे आहेत आणि ते आम्हाला जमा करायचे आहेत असे त्यांनी सांगितले.हा माझाच आहे असे सांगण्याचा मी पराकोटीचा प्रयत्न केला पण मी अयशस्वी झालो.मग मी तो मोबाईल त्यांच्याकडे जमा केला आणि तो परत कसा मिळवता येईल असे त्या पोलिसांना विचारले.तेव्हा त्यातील एक कुत्सीतपणे हसत म्हणाला,`अरे वेडया ,अशा जमा केलेल्या वस्तु आम्ही कधी परत करत असतो का ?`हे ऐकुण तर माझे अवसानच गळाले.मी गयावया करायला लागलो.मी मोबाईल कोणत्या परिस्थीत विकत घेतला याचे बहाणे सांगायला लागलो.मित्रांकडुन पैसे उसनवार घेऊन विकत घेतला,हप्त्याने घेतला,बायकोचे दागिने गहान ठेऊन घेतला.अशी नाना कारणे सांगितली.तेव्हा कुठे त्यांनी मोठ्या दयेने माझा मोबाईल परत देन्याची तयारी दाखवली.मग त्यातील एकाने हॅण्डसेट ,दुसर्याने बॅटरी तर तिसर्याने सिम कार्ड परत केले.अवघ्या काही मिनिटात त्यांनी या वस्तुंचे आपआपसात वाटप करुन घेतले होते.मोबाईल परत मिळाल्याचे समाधान माझ्या चेहर्यावरुन ओसंडुन वाहायला लागले होते.तेवढ्यात माझा हात माझ्या पॅन्टच्या मागच्या खिशाकडे गेला आणि मला धक्काच बसला.खिशातुन पैशांचे पाकिट गायब झाले होते.पाकिट पोलिसांनीच मारले होते हे माझ्या लक्षात आले.आता मात्र माझ्या तळपायाची आग मस्तकाला भिडली होती.काही मिनिटापुर्वी गयावया करणारा मी पेटुन उठलो होतो.पोलिस असले म्हनुन काय झाले,आता यांना सोडायचे नाही.असे म्हणुन मी मुठी आवळल्या.............

आणि आणि मला जाग आली.उशाजवळचा मोबाईल चालु करुन वेळ पाहीली .रात्रीचे दोन वाजले होते.बायकोचे घोरणे शांततेचा भंग करित होते.माझी चिमुरडी शांतपणे झोपली होती आणि माझी पॅन्ट पाकिटासह भिंतीला टांगलेली होती.झोपेचे पुरते खोबरे झालेले होते.डोळ्याला डोळा लागत नव्हता.मग पुन्हा एकदा खेळत बसलो.दिवस केव्हा उजाडला कळलेच नाही.
ता.क.-माझ्या पैशांच्या पाकिटात रोख रक्कम रु.१५०/-,एका बॅंकेचे एटीएम कार्ड,बायकोचे दोन पासपोर्टॅ फोटो,मुलीचे दोन दोन पासपोर्टॅ फोटो,साईबाबांचा फोटो,पाच रुपयाची एक,एक रुपये व दोन रुपयाच्या दोन कोर्या करकरीत नोटा असा महत्वाचा मुद्देमाल होता.तो भिंतीवरच्या पॅन्टच्या खिशात सुरक्षीत आहे.